به مناسبت میلاد حضرت زینب کبری (س) و روز پرستار، روابط عمومی دانشگاه گیلان گفتوگویی با مریم صادقینژاد پرستار مرکز بهداشت و درمان انجام داده است که توجه شما خوانندگان را به آن جلب میکنیم.
🔹 لطفاً خودتان را معرفی بفرمایید.
من مریم صادقینژاد هستم، دارای مدرک کارشناسی ارشد پرستاری و بیش از ۲۳ سال سابقه فعالیت حرفهای در حوزه مراقبتهای درمانی که کل این سالها را با افتخار در مرکز بهداشت و درمان دانشگاه گیلان سپری کردهام.
🔹 پرستاری در فضای دانشگاهی چه تفاوتی با سایر محیطهای درمانی دارد؟
فضای دانشگاه، محیطی پویا و متفاوت است و مراجعان ما عمدتاً جوانانی هستند که در آغاز مسیر استقلال و مسئولیتپذیری قرار دارند که این مرحله از زندگی، با چالشهای جسمی و روانی خاصی همراه است. ما در مرکز بهداشت دانشگاه، نهتنها نقش درمانگر بلکه نقش همراه، مشاور و گاه حتی پناه عاطفی را ایفا میکنیم و این ارتباط انسانی و مادرانه، چیزی است که فضای دانشگاه را برای من خاص و ارزشمند کرده است.
🔹 در طول فعالیتتان، کدام تجربه برایتان ماندگار شده است؟
لحظاتی که توانستیم با سرعت عمل، دانش تخصصی و هماهنگی تیم درمان، جان دانشجویی را از خطر نجات دهیم، برای من فراموشنشدنی هستند. مواردی از شوک آنافیلاکسی، حملات قلبی، بحرانهای دیابتی یا تنفسی که با اقدام بهموقع، به سلامت ختم شدند که این موضوع یادآور مسئولیت سنگین ما در راستای نجات جان انسانها است.
🔹 با توجه به فشار کاری، چگونه تعادل بین آرامش درونی و مسئولیت حرفهای را حفظ میکنید؟
حفظ این تعادل، نیازمند تمرین، خودآگاهی و عشق به این حرفه است. گاهی یک لبخند دانشجو یا یک تشکر ساده، تمام خستگیها را از بین میبرد.
🔹 نقش پرستاران در ارتقاء فرهنگ سلامت در دانشگاه چیست؟ آیا پیشنهادی برای بهبود این فرهنگ دارید؟
پرستاران در مرکز بهداشت دانشگاه، فراتر از درمان، نقش فعالی در آموزش، پیشگیری و فرهنگسازی سلامت دارند. ما با برگزاری کارگاهها، مشاورههای فردی، تولید محتوای آموزشی و ارتباط مستمر با دانشجویان، تلاش میکنیم سبک زندگی سالم را در فضای دانشگاهی نهادینه کنیم. پیشنهاد من، تقویت برنامههای مشارکتی، استفاده از ظرفیت انجمنهای دانشجویی و بهرهگیری از رسانههای دانشگاهی برای گسترش سواد سلامت است.
🔹 چه چالشهایی در مسیر کاریتان تجربه کردهاید که باید بیشتر شنیده شود؟
یکی از چالشهای مهم، عدم شناخت کافی از جایگاه پرستاری در ساختار اداری دانشگاه است که امیدواریم به خدمات درمانی و مراقبتی، بهعنوان بخشی جداییناپذیر از زیست دانشگاهی نگاه شود و در آینده، نگاه مدیریتی به حوزه سلامت دانشگاهی، حمایتیتر باشد.
🔹 یک جمله الهامبخش برای دانشجویانی که به رشتههای درمانی علاقه دارند؟
اگر عشق و تعهد در دلتان نیست، وارد نشوید. این مسیر، با تمام زیباییهایش، نیازمند دلسپردگی بیقید و شرط است. تنها با عشق، میتوان از سختیها عبور کرد و به دیگران امید بخشید و پرستاری، فقط یک شغل نیست؛ یک سبک زندگی است.
🔹 از نگاه شما، دانشگاه گیلان چه ظرفیتهایی برای ارتقاء سلامت دانشجویان دارد که باید بیشتر فعال شود؟
دانشگاه گیلان ظرفیتهای ارزشمندی دارد؛ از فضای سبز و امکانات ورزشی گرفته تا مرکز بهداشت و درمان. رؤیای من، مرکزی آرمانی است که دانشجو با اعتماد و آرامش، مسائل بهداشتی و درمانیاش را در آن حل کند که تحقق این رؤیا، نیازمند همدلی، سرمایهگذاری و نگاه بلندمدت مدیریتی است. همچنین، توجه بیشتر به سلامت روان، مشاورههای تخصصی و برنامههای پیشگیرانه، میتواند نقش مهمی در ارتقاء کیفیت زندگی دانشجویان ایفا کند.
🔹 و سخن پایانی؟
معتقدم که سلامت، زیربنای توسعه علمی و فرهنگی دانشگاه است و توجه به آن، نیازمند نگاه راهبردی، سرمایهگذاری هدفمند و مشارکت همهجانبه است و امیدوارم با همدلی و حمایت مدیران و همکاران، بتوانیم مسیر تعالی خدمات سلامت دانشگاهی را هموارتر سازیم و آیندهای روشنتر برای نسل جوان رقم بزنیم.
